கனவுகளிற்காய் கடந்த காலங்களை விற்பனையாக்கிக்கொண்டிருப்பவன்..
செல்லாக்காசாகிவிட்ட மானுடத்தின் மறைவு பக்கங்களில்
நிழல் உருவங்களாய் மௌனித்து அலையும் மனிதத்தை,
மகரந்த பொடி உலரா மலர்களின் மெல்லிய இதழ் தொடுத்து
கொக்கியாக்கி இழுத்துவர எத்தனிக்கிறேன்..
மறுத்துவிடுகிறது மனிதம் - ஆனாலும்
சலித்துவிடவில்லை நான்
காரிருளின் அரவணைப்பால் கருவுற்ற பூலோகம்
காலை இளவெயிலை பிரசவிக்கும் தருணத்தில் - அன்று
நள்ளிரவின் நிசப்தத்தில் ஜனனமாகி
தாயின் கதகதப்பில் ஒளிந்திருந்து,
அதிகாலை இளவெயிலின் ஸ்பரிசத்தில் தன்னை புதுப்பித்துகொள்ளும்
ஓர் அணில் குஞ்சை தூதாக அனுப்புகிறேன்
பதிலேதும் இல்லை
முதலிரவின் முன் பொழுதில்
காதலியின் அருகாமையில் , சொர்க்கத்தின் விலாசத்தை
தேடிக்கொண்டிருக்கும் காதலனை
விலாசத்துடன் அனுப்பிவைக்கிறேன்...
மறுபடி மறுபடி தோற்றுப்போகிறேன்
ஆனாலும் சலித்துப் போய்விடவில்லை நான்
ஏனென்றால் - ஒவ்வொரு முயற்சியின் போதும்தான்
அதிகாலை வேளையிலேயே பூக்களின் தூக்கம் கலைக்காமல்
மகரந்த பொடிகளால் நுழைந்து அதன் சுகந்தம்
அனுபவிக்க முடிந்தது,
ஒரு அணில் குஞ்சின் முதன் முதம் பூமி அனுபவத்தை
அதன் இதய அறைகளுக்குள் புகுந்து - உணர்வுகள் சிறிது
கடன் வாங்கி நானும் புசிக்க முடிந்தது...
இருந்த போதும் மனிதத்திடம் நான் தோற்றுவிட்டேனே!!
வாருங்கள் என்னுடன்... தொலைந்த மனிதத்தை இயற்கையின்
படையெடுப்பில் சிறைமீட்டு வருவோம்
